Wyjazd 9 - Jak to robią inni?

„W trakcie studyjnego objazdu mieliśmy okazję przyjrzeć się z bliska pracy dwóch bardzo różnych organizacji edukacyjnych i zobaczyć jak holenderskie organizacje oceniają wiedzę i umiejętności zdobywane w sposób nieformalny przez pracujących, działających i uczących się w nich osób.

W 's Hertogenbosch od wielu lat działa, dzięki wsparciu licznych wolontariuszy, Centrum Młodych. Skupia się ono na pomocy młodzieży z trudnych środowisk. W trakcie wspólnych warsztatów poznaliśmy metody ich pracy. Działające tam osoby nie tylko gromadzą doświadczenia przydatne im później w życiu zawodowym, ale i pomagają innym rozpocząć nowe życie.

W Nijmegen zaś, w 'Muzeum Widzenia' mieliśmy okazję wraz z niewidomym wolontariuszem przejść ścieżkę poznawania pozawzrokowego. Placówka ta od trzech lat prowadzi tego typu warsztaty. Cieszą się one wielką popularnością. Zespół pracujących tam wolontariuszy to 30 osób, najstarsza z nich liczy 75 lat, najmłodszą 14. Są to osoby zarówno widzące jak i niewidome. Poświęcające pracy w Muzeum widzenia kilka lub kilkanaście godzin tygodniowo.

Wizyty studyjne realizowane w ramach warsztatów pozwoliły nam zwiększyć wiedzę w zakresie tematyki omawianej na szkoleniu, ale także były inspiracją do szerszej dyskusji na temat wolontariatu. W Holandii liczącej 16 milionów mieszkańców zarejestrowanych jest 5 milionów wolontariuszy. Tak więc prawie co trzeci Holender angażuje się w regularną nieodpłatna pracę w swojej społeczności lokalnej. Co ich do tego skłania? Hans jako wolontariusz jest odpowiedzialny za ogród klasztoru, w którym mieszkamy, na co dzień pracuje jako przedsiębiorca. Na pytanie o motywacje, odpowiedział krotko: 'Wolontariusz to osoba, która poczuła, że 'moja szklanka jest w połowie tylko pełna', wolontariat ma ja dopełnić.' Piękny i powoli rozkwitający juz wiosennie ogród klasztoru w malutkim Huissen jest zielonym miejscem wypoczynku dla wszystkich mieszkańców.”

Wyjazd 9 – Metody i narzędzia oceny kompetencji

„W kolejnych dniach szkolenia przyszedł czas, żeby 'na własnej skórze' wypróbować narzędzi przydatnych przy sporządzaniu indywidualnego profilu wolontariusza oraz poznać konkretne narzędzia służące ocenie kompetencji nabywanych w edukacji nieformalnej – tak na poziomie indywidualnym jak i poziomie organizacji. W pierwszej kolejności poznawaliśmy więc siebie nawzajem korzystając z kart pomagających poznać co nas motywuje, a co blokuje, jakie są właściwe nam schematy poznawcze. Analizowaliśmy kwestionariusze stosowane do oceny kompetencji w edukacji nieformalnej, a opracowane w różnych krajach.

Nie mogło obyć się też bez refleksji nad oczekiwaniami jakie instytucje maja wobec współpracujących z nimi osób. A także oczywiście dyskusji nad motywacją i towarzyszącymi wolontariuszem podejmujący pracę.”

Wyjazd 9 – Jak oceniać kompetencje nabywane w edukacji nieformalnej?

Kolejny, dziewiąty już wyjazd szkoleniowy odbywający się w ramach projektu „Innowacyjność i profesjonalizm odpowiedzią na wyzwania edukacyjne starzejącego się społeczeństwa” poświęcony jest tym razem ocenie kompetencji zdobywanych w ramach edukacji nieformalnej i pozaformalnej. Często bowiem to właśnie umiejętności, doświadczenie i wiedza niepotwierdzone dyplomami i certyfikatami okazują się być najcenniejsze. Biorąca udział w szkoleniu Joasia już dotarła na miejsce szkolenia i tak opisuje swoje pierwsze wrażenia:

"Szkolenie odbywa się w holenderskim miasteczku Huissen, w pobliżu Arnhem miasta znanego dobrze z historii. To tu właśnie miała miejsce dramatyczna, nieudana ofensywa aliantów przedstawiona niezwykle sugestywnie w filmie "O jeden most za daleko". Mieli w niej swój udział także polscy żołnierze z brygady generała Sosabowskiego, zginęło ich w bitwie pod Arnhem trzystu pięćdziesięciu. Większość z nich spoczywa na tutejszym cmentarzu.

Skupieniu sprzyja atmosfera położonego wśród rozległych łąk dominikańskiego opactwa. To tutaj w 1944 roku schroniły się setki uciekinierów. Dziś to nie tylko czynny klasztor lecz także centrum konferencyjne, gdzie rozpoczynam udział w tygodniowym warsztacie. Pierwszy dzień przeznaczony była na poznanie współuczestników szkolenia, integrację i omówienie szczegółów programu w kontekście zdiagnozowanych potrzeb uczestników. Zdefiniowane zostały także podstawowe pojęcia takie jak edukacja nieformalna czy walidacja wiedzy, wysłuchaliśmy wprowadzenia to tematyki warsztatów.

Szkolenie to jest dla mnie nie tylko szansą do zapoznania się z najnowszymi badaniami dotyczącymi tego tematu, lecz także okazją do wymiany doświadczeń z innymi osobami działającymi w instytucjach i organizacjach zajmujących się edukacją pozaformalną. Towarzyszące takim warsztatowym spotkaniom dyskusje to przecież także sytuacja dodatkowej, nieformalnej już, edukacji.”